Kwartet Śląski / Maria Bulgakova / Kolory Rosji - NOSPR
Kwartet Śląski / Maria Bulgakova / Kolory Rosji
Salon Bielajewa
Aleksandr Głazunow – 5 Novelettes na kwartet smyczkowy op. 15: Valse
Anatolij Ladow – Sarabanda G-dur na kwartet smyczkowy
Aleksandr Borodin – Kwartet smyczkowy B-la-f: Serenata alla spagnola
Aleksandr Głazunow – Elegia (pamięci Bielajewa) na kwartet smyczkowy op. 105
Dmitrij Szostakowicz – Dwa utwory na kwartet smyczkowy op. 36a: Elegia i Polka
Siergiej Rachmaninow – I Kwartet smyczkowy (Niedokończony): Romance i Scherzo
Siergiej Rachmaninow – wybór pieśni na sopran i fortepian (opracowanie na sopran i kwartet smyczkowy: Wiesław Świderski)
Zwiędły kwiat
U mojego okna op. 26 nr 10
Pokochałam swój smutek op. 8 nr 4
Krzak bzu op. 21 nr 5
Czekam na ciebie op. 14 nr 1
Smutna jest noc op. 26 nr 12
Nie śpiewaj, dziewczyno cudna op. 4 nr 4
W milczeniu tajemniczej nocy op. 4 nr 3
Sen op. 8 nr 5
Odpowiedzieli op. 21 nr 4
Fragment z Alfreda de Musseta op. 21 nr 6
Nocą, w mym ogrodzie op. 38 nr 1
Mitrofan Piotrowicz Bielajew (1836-1903) był muzykiem-amatorem i mecenasem, dziedzicem fortuny rodzinnej, którego wpływ na muzykę rosyjską jest nie do przecenienia. W 1885 założył w Lipsku niekomercyjne wydawnictwo muzyczne, by upowszechniać muzykę swego kraju i chronić prawa autorskie kompozytorów. W Petersburgu, począwszy od roku 1886, organizował, we współpracy z Mikołajem Rimskim-Korsakowem, tzw. Rosyjskie Koncerty Symfoniczne. Poza tym fundował nagrody i stypendia. W swym własnym domu organizował cotygodniowe spotkania muzyczne („petersburskie piątki”). Z tej okazji powstało wiele dziel kameralnych, które mają charakter zarazem lekki i koneserski. Elementem towarzyskiej gry były m.in. stylizacje taneczne i narodowe. Do tego właśnie nurtu należą: Walc Aleksandra Głazunowa, Sarabanda Anatola Ladowa oraz Serenata alla spagnola Aleksandra Borodina.
Dwa utwory na kwartet smyczkowy (1931) Dymitra Szostakowicza są transkrypcjami. Elegia to opracowanie arii Katarzyny („Nigdy nikt na mojej piersi ręki nie położy”) z opery Lady Macbeth mceńskiego powiatu, nad którą wówczas pracował. Polka pochodzi z ukończonego właśnie baletu Złoty wiek.
Twórczość kameralna Sergiusza Rachmaninowa (1873-1943) jest skromna. Pochodzi głównie z okresu młodzieńczego i studenckiego, w dodatku połowa z tej garstki utworów pozostała nieukończona (w pełni skomponowane są tylko dwa tria fortepianowe oraz sonata wiolonczelowa). Ale są to dzieła niewątpliwie godne uwagi. I Kwartet smyczkowy (1889) jest próbą szesnastolatka. Dwie części – Romance i Scherzo – miały zapewne stanowić środkowe ogniwa cyklu, którego ramy nigdy nie zostały uzupełnione.
Wiolonczelista Wiesław Świderskiemu dokonał transkrypcji na kwartet 13 pieśni Rachmaninowa, w oryginale napisanych na głos i fortepian. Pieśni te (a właściwie: romanse) są istotnym rozdziałem w jego spuściźnie. Wyrażają iście rosyjską uczuciowość: bez cienia ironii, z sercem na dłoni. A w sercu miłość, żal i zgoda na wyroki losu.
Marcin Trzęsiok
Najbliższe koncerty
