Academy of Ancient Music / Richard Egarr - NOSPR

Gdy po londyńskim sukcesie swego Rinalda w roku 1711 Georg Friedrich Händel (1685-1759) porzucił obowiązki kapelmistrza elektora hanowerskiego Georga Ludwiga i zdecydował się na stałe osiąść w Wielkiej Brytanii nie przeczuwał chyba, że wkrótce jego pracodawca dołączy do niego i zostanie królem Jerzym I. Odtąd do swej śmierci kompozytor pisał najlepszą muzykę okolicznościową na potrzeby dworów Jerzego I i jego syna Jerzego II.

Jednym z doskonałych jej przykładów jest suita orkiestrowa Water Music napisana na paradny rejs króla Jerzego I po Tamizie, mający miejsce 17 lipca 1717 roku. Trwający około godziny utwór na prośbę króla kilkakrotnie wykonał zespół liczący około 50 muzyków umieszczonych na barce. Wykrojona z niego w ubiegłym wieku Suita D-dur HWV 349 zawiera obok tańców francuskich także angielskiego hornpipe’a.

W lutym 1723 roku Händel otrzymał tytuł kompozytora Chapel Royal a 4 lata później brytyjskie obywatelstwo. Parę miesięcy później, 11 października 1727 roku podczas koronacji króla Jerzego II i królowej Karoliny w Westminster Abbey zespół liczący 40 chórzystów i 160 instrumentalistów wykonał 4 hymny koronacyjne Händla: Zadok the Priest, Let thy Hand be Strengthened, The King shall Rejoice i My Heart is Inditing HWV 258-261. Mimo, że oprawa muzyczna ceremonii była w gestii kompozytora seniora – Maurice’a Greene’a, na wniosek króla pracę tę zlecono Händlowi. W coronation anthems osiągnął on wyżyny swego stylu, a imponujący Zadok the Priest wykonywany był odtąd przy wszystkich koronacjach angielskich monarchów.

Drugą słynną suitą orkiestrową Händla jest Music for the Royal Fireworks HWV 351. Wykonano ją plenerowo w londyńskich Vauxhall Gardens i Green Park w obecności kilkunastu tysięcy słuchaczy odpowiednio 21 i 25 kwietnia 1749 roku z okazji podpisania pokoju w Akwizgranie. Gdy królewski pokaz sztucznych ogni okazał się klapą, to muzyka Händla przeszła do historii. Podobnie jak Water Music otwiera ją uwertura francuska, po której następują głównie francuskie tańce, tym razem realizowane tylko na instrumentach dętych.

Piotr Wilk