Kwartet Śląski / Północ - Południe - NOSPR

Joaquín Turina (1882-1949) urodził się w Sewilli. Pozostał Andaluzyjczykiem z krwi i kości, mimo studiów w Paryżu, gdzie odebrał wprawdzie wykształcenie dość konserwatywne (uczył się w Schola Cantorum u Vincenta d’Indy), ale prawdziwym odkryciem i nauką były dlań słyszane wówczas dzieła Klaudiusza Debussy’ego oraz Maurycego Ravela – zwłaszcza te inspirowane muzyką hiszpańską. Muzyka Turiny oddycha atmosferą Andaluzji, jej folkloru i obyczaju. La oración del torero op. 34 („Modlitwa torreadora”, 1925) pierwotnie przeznaczona była na skład wielce oryginalny – kwartet lutniowy. Dopiero transkrypcje na orkiestrę smyczkową oraz na kwartet smyczkowy sprawiły, że kompozycja mogła dotrzeć do szerszej publiczności i stać się kartą wizytową Joaquína Turiny. 

Louis Glass (1864-1936), tylko o rok starszy od Carla Nielsena (1865-1931), tak jak jego sławny kolega rozpoczął swą drogę twórczą od lekcji kompozycji pobieranych u Nielsa Gade (1817-1890). Gade był postacią legendarną, ale konserwatywną – wzorował się na Schumannie i Mendelssohnie, z którymi się w młodości przyjaźnił. Dopiero podróże po Europie otwarły przed Glassem świat późnego romantyzmu – Wagnera, Brucknera, Francka i Straussa (rówieśnika Glassa). Inaczej niż Nielsen, Glass nigdy nie wykroczył poza ów krąg inspiracji. Jego dzieła (zwłaszcza sześć symfonii), długo zapomniane, przeżywają w XXI wieku swój renesans. Kwintet fortepianowy C-dur op. 22 (1898) należy do najlepszych partytur w spuściźnie tego spóźnionego romantyka. [Marcin Trzęsiok]