Trilok Gurtu - NOSPR

Trilok Gurtu, światowej klasy wirtuoz perkusji, w trakcie swojej długiej kariery przyciągnął grono światowej klasy współpracowników; zaczęło się od Johna McLaughlina, w którego trio Trilok rozkwitał jako wyróżniający się solista przez 4 lata, inni wielcy jazzu kontynuowali tę ścieżkę - Joe Zawinul, Jan Garbarek, Don Cherry, Bill Evans, Pharoah Sanders, Dave Holland byli przyciągani przez niezwykłe poczucie rytmu Triloka. Oczywiście jest on głęboko zakorzeniony w tradycji indyjskiej, więc nie dziwi fakt, że współpracował również z najznamienitszymi przedstawicielami indyjskiego społeczeństwa muzycznego - jego matką, Shobhą Gurtu, Zakirem Hussainem, L. Shankarem, Shankarem Mahadevanem, Hariprasadem Chaurasią, The Misra Brothers i Sultanem Khanem. Muzyka świata stała się uznanym gatunkiem, w którym Trilok dalej był obecny ze swoją własną grupą, ze spektakularnym skutkiem, występując i nagrywając z Salifem Keitą, Oumou Sangare, Angelique Kidjo, Neneh Cherry, Omarą Portuondo, tuwińskimi śpiewakami gardłowymi, Huun Huur Tu, z takim skutkiem, że Rita Ray z BBC Radio opisała go jako "stałego współpracownika".

W sezonie 2006/7 Trilok nagrywał i występował z malijskimi muzykami z Frikywa Family oraz włoskim Arke String Quartet. Chociaż te występy trwają nadal, Trilok założył również grupę World Music, w skład której wchodzą bas, gitara, skrzypce, didjeridoo i santoor, która zaprezentuje jego talenty w nadchodzących sezonach. Zaproponuje także swoje solowe wydarzenie Twenty Years of Talking Tabla, skupiające się na mowie i tabli, z szansą dla małej publiczności na wymianę muzycznych poglądów z nim i poznanie jego szerokich technik kompozytorskich.

Trilok Gurtu urodził się w bardzo muzykalnej rodzinie w Bombaju, w Indiach, gdzie jego dziadek był znanym gitarzystą, a matka Shobha Gurtu, gwiazdą śpiewu klasycznego. Obydwoje mieli silny wpływ na muzyczny rozwój artysty. Zaczął grać praktycznie od niemowlęctwa, w wieku sześciu lat. W końcu Trilok wyjechał do Europy, gdzie przez dwa lata współpracował z trębaczem Donem Cherry (ojcem Neneh i Eagle Eye); koncertował na całym świecie z Oregon, wysoko cenioną grupą jazzową i był ważną częścią kwartetu, który L. Shankar prowadził z Janem Garbarkiem i Zakirem Hussainem.

W 1988 roku Trilok wystąpił z własną formacją, w końcu mogąc zaprezentować swoje kompozycje na debiutanckim albumie USFRET, który wielu muzyków uważa za ważny i wpływowy; młodzi azjatyccy muzycy z Londynu, tacy jak Talvin Singh, Asian Dub Foundation i Nitin Sawhney, widzą w nim mentora i tak twórczość Triloka po latach trafia na gramofony w klubach tanecznych. Jednak już w 1988 roku Trilok poznał The Mahavishnu Orchestra i jej lidera, Johna McLaughlina i przez następne cztery lata był integralną częścią The John McLaughlin Trio.

W 1993 roku Trilok odbył trasę koncertową z własnym trio, promując album THE CRAZY SAINTS, na którym oprócz Joe Zawinula wystąpił również Pat Metheny. Publiczność była zachwycona jego kompozycjami, które łączyły subtelne indyjskie rytmy i hinduski śpiew z elementami nowoczesnego jazzu i rocka. W następnym roku zespół został rozszerzony do kwartetu, a trasy koncertowe objęły trasę od wybrzeża do wybrzeża USA i ponad 40 koncertów w Europie.

Trasy koncertowe Triloka Gurtu odbywały się co roku, dzięki czemu stał się on stałym i popularnym gościem w wielu miastach Europy i USA. Jego grupa THE GLIMPSE, która powstała w 1996 roku, wyrosła z jego muzycznych korzeni w ponadczasowej, akustycznej tradycji Indii. Pod koniec lat 90-tych zespół koncertował na całym świecie i pojawiał się na festiwalach, gdzie występował u boku megagwiazd przemysłu rozrywkowego (Bob Dylan, Eric Clapton, REM), jak również swoich kolegów ze sceny World Music, takich jak Youssou N'Dour, Baaba Maal, Cesaria Evora i Salif Keita. Płyty KATHAK, AFRICAN FANTASY i BEAT OF LOVE powstały w latach 1998/9, 2000/1 jako bezpośredni rezultat tych lat: Muzyka Triloka wkroczyła w wyraźne ramy World Music. - Nowe brzmienie, które zawierało rdzeń jego poprzednich utworów, ale poszerzało go, pozwalając gościnnie występującym wokalistom takim jak Neneh Cherry, Salif Keita, Angelique Kidjo i Oumou Sangare zaprezentować swój talent na własnych nagraniach.

Kiedy Trilok rozpoczął występy na żywo w 2000 i 2001 roku, publiczność zobaczyła zespół ze specjalnymi występami gościnnymi Nitina Sawhneya, Angelique Kidjo, Salifa Keity i producenta THE BEAT OF LOVE Wally'ego Badarou w Nowym Jorku i Londynie. Trilok pomiędzy występami grupy pojawiał się na wielu prestiżowych solowych recitalach perkusyjnych i gościnnie występował na albumach Johna McLaughlina, Pharoah Sandersa, Nitina Sawhneya, Lalo Schifrina, Gilberto Gila, Billa Laswella i Annie Lennox.

Wydanie albumu REMEMBRANCE w 2002 roku było dla Triloka kamieniem milowym. Goście: Shankar Mahadevan, Zakir Hussain, Ronu Majumdar i Shobha Gurtu dali znakomite występy. Recenzje w Londynie były wszystkie 4**** i lepsze, w tym w The Times, Daily Express, The Guardian, Q, Songlines i FRoots. W połączeniu z intensywnymi trasami koncertowymi po Europie, a zwłaszcza Skandynawii, doprowadziło to do drugiej nominacji Triloka do BBC World Music Awards oraz do nagrody EMMA. Wyróżniającymi się występami były występy w londyńskim Hyde Parku z okazji 50-lecia Królowej oraz w Bombaju jako część globalnego koncertu transmitowanego przez satelitę z Youssou N'Dour i Baaba Maal z okazji 70-lecia BBC World Service.

W 2003 roku Trilok Gurtu wystąpił na całym świecie w ponad 50 koncertach w kwartecie, trio i solo. Jego pierwsza współpraca przy utworze orkiestrowym miała miejsce w Kolonii w październiku, przy światowej premierze "Chalan" napisanej specjalnie dla niego przez Maurizio Sotelo. Inne kluczowe występy w 2003 roku miały miejsce w Cité de la Musique w Paryżu w kwietniu z gościem specjalnym Shankarem Mahadevanem; w Utrechcie z Robertem Milesem, Kudsi Ergunerem i Hassanem Hakmounem oraz na Sardynii z Dave'em Hollandem. Najbardziej spektakularny był z pewnością występ w Kopenhadze na "The Images of Asia Festival", gdzie zaaranżował wspólny występ swojego zespołu z Samul Nori (koreańskimi perkusistami) i Huun Huur Tu (mongolskimi śpiewakami gardłowymi). Wszystko to na pływającej scenie w kopenhaskim porcie o zachodzie słońca!

Trilok rozpoczął rok 2004 10-dniową trasą po Norwegii w lutym, po której nastąpiło obszerne tournee obejmujące 25 koncertów we Francji w celu ogłoszenia wydania jego jedenastej płyty BROKEN RHYTHMS. Jak na wszystkich płytach Triloka, akcent położony został na rytm i perkusję - ale w tym przypadku jeszcze bardziej. Współpraca z tuwińskimi śpiewakami gardłowymi Huun Huur Tu, kwartetem smyczkowym Arké i znakomitą, krzyczącą partią gitary Gary'ego Moore'a - to mieszanka blasku i szybkości z łagodnością i spokojem. Album został wydany we Francji w marcu 2004 roku i otrzymał recenzje 4****. Dwie wizyty w USA z jego grupą obejmowały ogromny Stern Grove Festival w San Francisco i zgromadzonych 20 000 widzów.

Jako kompozytor, gracz i lider, Trilok wydał genialny MASSICAL w 2009 roku i ambitne kompozycje na duży zespół 21 SPICES z wielkim perkusistą Simonem Phillipsem i NDR Big Band w 2011 roku. W 2013 roku Trilok wydał SPELLBOUND jako hołd dla swojego mentora i przyjaciela Dona Cherry'ego. Trąbka, która była głównym instrumentem wielkiego Dona Cherry'ego, pojawia się w SPELLBOUND z gościnnym udziałem trębaczy Nilsa Pettera Molværa, Paolo Fresu, Matthiasa Schriefla, Ibrahima Maaloufa, Ambrose Akinmusire'a, Hasana Gözetlika i Matthiasa Höfsa, grających kompozycje Triloka, jak również kompozycje legend trąbki Milesa Davisa i Dizzy'ego Gillespiego.

Na "God Is Drummer", swoim dwudziestym nagraniu jako lider, ten niezwykle otwarty muzyk składa hołd niektórym poległym kolegom i wzorcom, którzy prowadzili go i inspirowali na tej drodze. Prowadząc dynamiczny, hamburski zespół złożony z trębacza Frederika Köstera, puzonisty Christophe'a Schweizera, urodzonego w Turcji klawiszowca Sabri Tuluga Tirpana i basisty Jonathana Cuniado, Gurtu docenia wpływ, jaki na jego muzyczne życie wywarły takie legendy jak klawiszowiec i współzałożyciel Weather Report Joe Zawinul, brazylijska perkusistka Nana Vasconcelos, wielki perkusista jazzowy Tony Williams i jego matka, gwiazda indyjskiego śpiewu klasycznego Shobha Gurtu. Wśród gości specjalnych znajdą się indyjska piosenkarka Kaplana Patowary, turecka piosenkarka Zara, turecki skrzypek Emre Meralli oraz nowatorska północnoniemiecka Junge Norddeutsche Philharmonie pod dyrekcją Wolfa Kerscheka. Dedykowany jego własnemu guru, Ranjitowi Maharajowi, "God Is A Drummer" to oszałamiający pokaz niedoścignionej precyzji, olśniewających solówek, pełnych pasji wokali, perkolujących rytmów i głęboko zakorzenionych groove'ów. Odnosząc się do tytułu, lider mówi: "Nazwałem go tak, ponieważ bez perkusisty nic się nie poruszy. A bez ruchu świat się zatrzyma. Ziemia się obraca, co jest ruchem. Fale w oceanie, liście spadające z drzew, ludzie rozmawiający ze sobą... to wszystko jest ruchem, rytmem, energią. Więc z każdym ruchem mówię, że Bóg jest perkusistą". I dodaje: "To taki piękny sposób wyrażania siebie, poprzez bębny. Niektórzy ludzie myślą, że to hałaśliwy instrument, ale kiedy gra się na nim pięknie, z przestrzenią i melodyjnie, to jest to piękny instrument do grania i komponowania."

Wszechstronna, szeroka wizja Triloka w innych projektach jest kontynuowana poprzez wkład w pracę Adriano Celentano, nagrodzony nagrodą Grammy utwór "Gracias" Omary Portuondo, Marcusa Millera, Angelique Kidjo, Billa Laswella, Sheili E, Tigrana Hamasyana, Pedro Javiera Gonzaleza, Gianny Nannini, Nielsa Pettera Molvaera i Carlesa Beneventa. Występował również z gwiazdą klasycznej perkusji Martinem Grubingerem, legendą saksofonu Pharoah Sandersem, wirtuozem kontrabasu Miroslavem Vitousem i nadal koncertuje z mistrzem Janem Garbarkiem. Dzięki swojemu unikalnemu geniuszowi, który odegrał główną rolę w tworzeniu niektórych z najlepszych dzieł jego kolegów muzyków, między innymi Johna Mclaughlina, Joe Zawinula, Dave'a Hollanda i Jana Garbarka, Trilok Gurtu nadal definiuje i redefiniuje swoją pozycję jako jeden z największych innowatorów sztuki perkusyjnej wszechczasów. Choć jego podejście do gry i komponowania jest niestylistyczne, to zbudowane jest na solidnym i głębokim zrozumieniu wielu światowych stylów. Jego perkusja i kompozycje są uniwersalne, osobiste i napędzane ogromną miłością i dyscypliną.