Okko Kamu - NOSPR

Fiński dyrygent i skrzypek, urodzony w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych. W wieku 2 lat podjął naukę gry na skrzypcach, a 4 lata później rozpoczął edukację w Akademii Muzycznej im. Jeana Sibeliusa w Helsinkach.

W 1964 r. założył Suhonen Quartet, a w latach 1966–1968 pełnił funkcję koncertmistrza Orkiestry Fińskiej Opery Narodowej, z którą następnie zasłynął jako dyrygent. W 1969 r. został I dyrygentem gościnnym Orkiestry Opery Królewskiej w Sztokholmie i odniósł zwycięstwo w I Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Herberta von Karajana w Berlinie.

W latach 1971–1977 objął stanowisko głównego dyrygenta Fińskiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej. Ponadto, w charakterze I dyrygenta, współpracował z takimi zespołami, jak m.in. Stockholm Sinfonietta, Lahti Symphony Orchestra, Orkiestra Filharmonii w Oslo czy Orkiestra Fińskiej Opery Narodowej, gdzie poprowadził premierowe wykonania oper Czerwona linia, Król Lear i Pałac A. Sallinena, które zostały zarejestrowane na płytach. Jako I dyrygent gościnny podjął współpracę z City of Birmingham Symphony Orchestra, Orkiestrą Filharmonii Kopenhaskiej, Lozańską Orkiestrą Kameralną i Orkiestrą Symfoniczną w Helsingborgu.

Artysta ma w swym dorobku dyskograficznym ponad 100 nagrań płytowych dokonanych dla licznych wytwórni, takich jak Finlandia i Musica Sveciae. Nakładem firmy fonograficznej Naxos ukazały się albumy obejmujące 4 symfonie i Koncert fortepianowy F. Berwalda (rejestracje płytowe uhonorowane nagrodą Diapason d’Or), koncerty fletowe A. Sallinena, K. Pendereckiego i T. Takemitsu oraz komplet dzieł na orkiestrę smyczkową A. Sallinena.

W 1994 r. Okko Kamu został przyjęty w poczet członków Szwedzkiej Królewskiej Akademii Muzycznej, a w 1999 r. ówczesny prezydent Finlandii, Martti Ahtisaari, odznaczył go Orderem Lwa Finlandii.