María Toledo - NOSPR

Hiszpańska autorka tekstów, wokalistka i pianistka uznawana jest za ikonę współczesnego flamenco. Jest też pierwszą kobietą w historii flamenco, która akompaniuje sama sobie na fortepianie. 

María Rodríguez del Álamo urodziła się w Toledo 28 lipca 1983 roku. Zaczęła śpiewać w wieku ośmiu lat. Rodzice zapisali ją do konserwatorium, gdzie uczyła się gry na fortepianie. Równocześnie pobierała lekcje flamenco w Madrycie u Antonia Arenasa, a później u Pucherete. Śpiewała także w chórkach m.in. dla Rocío Jurado i towarzyszyła gitarzyście Manolowi Sanlúcarowi. 

W 2005 roku wzięła udział w programie telewizyjnym Gente de primera w TVE, co sprawiło, że Maríą Toledo zainteresowały się wytwórnie muzyczne. Artystka wkrótce podpisała kontrakt z Warner Music Spain. W 2009 roku wydała debiutancki album zatytułowany María Toledo, który zdobył uznanie krytyków i publiczności. Odbiorcy Radiotelevisión Española przyznali mu tytuł najlepszego debiutanckiego albumu roku. W 2012 roku artystka wydała w tej samej wytwórni drugi album Uñas rojas. 

Jej trzeci album ConSentido, który ukazał się w 2015 roku, zrewolucjonizował postrzeganie flamenco dzięki nowatorskiemu zastosowaniu fortepianu. Za ten album María Toledo otrzymała dwie nominacje do Latin Grammy: w kategoriach „album roku” i „najlepszy album muzyki flamenco”. Rok później wydała czwartą płytę Magnética, ponownie nominowaną do nagród Latin Grammy („najlepszy album muzyki flamenco” i „najlepsza inżynieria dźwięku”). Piąty album studyjny Corazonada, w całości skomponowany przez Maríę Toledo, ukazał się w 2019 roku w Universal Music Spain i został uhonorowany nagrodą Radiolé. 

W 2021 roku wydała epkę El Rey oraz szóstą płytę studyjną Ranchera flamenca, na której wraz z zespołem interpretuje tradycyjne meksykańskie pieśni rancheras. Obie produkcje nominowano do Latin Grammy w kategorii „najlepszy album muzyki flamenco”. 

María Toledo koncertowała m.in. w Izraelu, Turcji, Meksyku, Włoszech, Kolumbii, Dominikanie i Francji. Oklaskiwała ją publiczność prestiżowych sal koncertowych: Lope de Vega w Sewilli, Théâtre de Nîmes, Teatros del Canal, Teatro Circo Price i Auditorio Nacional de Música w Madrycie, berlińskiego Konzerthausu, londyńskiej Barbican Hall, Opery we Florencji, City Halls w Glasgow, Symphony Hall w Birmingham i The Queen’s Hall w Edynburgu. Towarzyszyły jej renomowane zespoły, takie jak Orkiestra Symfoniczna BBC, Narodowa Orkiestra Symfoniczna RAI, Konzerthausorchester Berlin, Narodowa Orkiestra Hiszpanii, Szkocka Orkiestra Kameralna, Orkiestra Maggio Musicale Fiorentino.