Leszek Możdżer - NOSPR

Wybitny pianista i kompozytor, dokonał w polskim jazzie mentalnej i stylistycznej rewolucji, jaka nie stała się wcześniej udziałem żadnego innego artysty. Trudne jazzowe frazy, skomplikowane improwizacje, melodykę standardów i subtelność kompozycji ubrał w ramy specyficznego jazzu, który – nie siląc się na wylewność wobec słuchaczy, komercję i przebojowość – stał się tętniącym ekspresją „jazzem Leszka Możdżera”.

Jazzowa wyobraźnia, ciekawy zamysł improwizacji, subtelność chopinowskich etiud i mazurków, „komedowskie” inspiracje – tworzą w jego muzyce nową barwę dla jazzowej kameralistyki fortepianowej.

Należy do najciekawszych zjawisk polskiego jazzu ostatnich dekad. Początkowo związany z „yassową” formacją Miłość i jej twórcami-nonkonformistami: Tymonem Tymańskim i Mikołajem Trzaską, potem pojawiał się w wielu konfiguracjach: od duetów z Davidem Friesenem (1995) i Adamem Pierończykiem (1996), poprzez typowo jazzowe składy, takie jak zespoły Emila Kowalskiego (1991), Eryka Kulma (1993), Zbigniewa Namysłowskiego (1992–1996), Tomasza Stańki (1992), Buddy’ego DeFranco (1995), Archiego Sheppa (1996), Arthura Blytha (1997), aż po obsady symfoniczne: Live in Holy City Michała Urbaniaka (1996), Itinerarium Rafała Augustyna, Fantasie Charlesa Foxa i własne kompozycje: 7 miniatur na fortepian improwizujący i smyczki, Missa Gratiatoria, Preludium i Fuga na orkiestrę smyczkową, opera Immanuel Kant czy ostatni koncert skomponowany dla Baroque Holland.

Rozległa dyskografia pianisty obejmuje ponad sto albumów zrealizowanych jako własne projekty lub we współpracy z wybitnymi artystami. Nagrywał i koncertował m.in. z Davidem Gilmourem, Naną Vasconcelos, Marcusem Millerem, Johnem Scofieldem, Joe Lovano, Tan Dunem, Patem Methenym czy Adamem Makowiczem (Makowicz vs. Możdżer at the Carnegie Hall, 2004). Album Impressions on Chopin (1999) wszedł już na stałe do swoistego kanonu nagrań inspirowanych twórczością genialnego polskiego kompozytora. Leszek Możdżer współpracował także z Janem A.P. Kaczmarkiem (nagrania do nagrodzonej Oscarem ścieżki dźwiękowej do filmu Finding Neverland oraz album Kaczmarek by Możdżer) i Zbigniewem Preisnerem (np. Requiem for my Friend, 10 łatwych utworów na fortepian).

Pianista najpełniej odnajduje się w projektach solowych: Piano (2004), Komeda (2011) oraz w autorskim trio z Larsem Danielssonem i Zoharem Fresco. Nagrany przez formację w 2005 r. album The Time osiągnął status Diamentowej Płyty; kolejne wydawnictwa tria – Between Us And The Light (2006), Live (2007), Polska (2013) – osiągnęły status Podwójnej Platynowej Płyty. W 2017 r. nagrał płytę Earth Particles z Holland Baroque. W 2021 r. swoją premierę miał album Just Ignor It, zrealizowany z Larsem Danielssonem, Zoharem Fresco i Holland Baroque. Artysta ma również swój ogromny udział w licznych projektach festiwalowych (Enter Music Festival).

W 2012 r. został, jako pierwszy Polak, przewodniczącym jury międzynarodowego konkursu Montreux Jazz Piano Competition w Szwajcarii, który począwszy od 1999 r. odbywa się corocznie w ramach Montreux Jazz Festival i jest organizowany pod patronatem Quincy’ego Jonesa.

Jest też autorem muzyki do przedstawień, m.in. Wojciecha Kościelniaka (Sen nocy letniej, Scat, Bal w operze według J. Tuwima), Grzegorza Jarzyny (4.48 Psychosis, Schauspielhaus Düsseldorf, 2002), Andrzeja Domalika (Rewizor M. Gogola, Teatr Narodowy), Jana Englerta (Śluby panieńskie A. Fredry), Michała Zadary (Operetka W. Gombrowicza, Teatr Capitol), Grzegorza Chrapkiewicza (Kotka na gorącym blaszanym dachu) i filmów, m.in. Sylwestra Latkowskiego (Pub 700, Ostatnia wieczerza), Wiktora Grodeckiego (Nienasycenie według Witkacego), Michale Boganim (Znieważona ziemia), Artura „Barona” Więcka (Wszystkie kobiety Mateusza), Bodo Koxa (Opera z mydła).

W 2017 r. w Operze Wrocławskiej miała premierę opera Immanuel Kant w reż. Jerzego Lacha z muzyką skomponowaną przez Leszka Możdżera.

Za muzykę do filmu Macieja Pieprzycy, pt. Ikar. Legenda Mietka Kosza, artysta otrzymał nagrodę w kategorii „Najlepsza muzyka” w ramach 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, nagrodę filmową „Orły 2020”, nagrodę za najlepszą polską ścieżkę dźwiękową roku 2019 przyznawaną przez 50 ekspertów muzycznych i filmowych w ramach Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie, nagrodę 9. Festiwalu Filmowego „Grand Prix Komeda” oraz Fryderyka w kategorii „Album roku – muzyka ilustracyjna”. Soundtrack został wyróżniony również nagrodami: „MocArty” RMF Classic, „Olśnienia” Onetu, nominacją „Bestsellery Empiku” oraz nagrodą specjalną 34. edycji Tarnowskiej Nagrody Filmowej.

Leszek Możdżer objawia się zatem jako twórca nowej stylistyki w muzyce jazzowej, gdzie brzmienie i klimat budowane są impresją oraz nastrojem i niepowtarzalnym autorskim stylem wykonawczym. Może właśnie dlatego pianista przyjmowany jest jako elokwentny twórca jazzu młodego pokolenia.