Jerzy Radziwiłowicz - NOSPR

Od 1998 r. w zespole Teatru Narodowego. Absolwent warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza (1972). Aktor, tłumacz.

W latach 1972–1996 aktor Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Wykładał w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego (prorektor w latach 1981–1984).

Współpracował z teatrami warszawskimi: Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, Warszawską Operą Kameralną, Syrena, a także z Instytutem im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, Teatrem Polskim w Bielsku-Białej, Wrocławskim Teatrem Lalek, Sceną Plastyczną KUL w Lublinie, Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu oraz z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej.

Wyróżniony nagrodą tygodnika „Przyjaźń” za rolę Myszkina w przedstawieniu Nastasja Filipowna wg Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy w Starym Teatrze w Krakowie (1977). Za rolę Mateusza Birkuta w filmie Człowiek z marmuru Andrzeja Wajdy uhonorowany nagrodą aktorską na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym FEST w Belgradzie (1979) i „Kryształową Gwiazdą” – nagrodą aktorską Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Brukseli (1979). Zdobywca dyplomu honorowego przyznanego w wyniku plebiscytu „Przekroju” na najpopularniejszych aktorów krakowskich w latach 1946–1981 (1982). Dwukrotny laureat nagród aktorskich Kaliskich Spotkań Teatralnych za role stworzone na deskach Starego Teatru w Krakowie: Raskolnikowa w Zbrodni i karze wg Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy (1985) i Doktora w Woyzecku Büchnera w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (1986). Wyróżniony nagrodą główną za rolę Bartodzieja w Portrecie Mrożka w reżyserii Jerzego Jarockiego w Starym Teatrze w Krakowie na 27. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1988). Dwukrotnie uhonorowany Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza – za rolę Henryka w Ślubie Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego w Starym Teatrze w Krakowie (1991) oraz za rolę Kalibana w Morzu i zwierciadle Audena w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Narodowym (2003). Laureat nagrody za rolę Stempkowskiego w Śnie srebrnym Salomei Słowackiego w reżyserii Jerzego Jarockiego w krakowskim Starym Teatrze na 19. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1994). Otrzymał nagrody Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie – Grand Prix za rolę Marka Brutusa w Juliuszu Cezarze Shakespeare’a w reżyserii Jana Englerta (2006) oraz Grand Prix za rolę Ludwika Lumière’a w słuchowisku Podróż na księżyc Moniki Milewskiej w reżyserii Anny Wieczur-Bluszcz (2015). Zdobywca telewizyjnego Wiktora w kategorii „Najpopularniejszy aktor telewizji” (2005).

Uhonorowany nagrodą im. Leona Schillera za wybitne osiągnięcia w teatrze i w filmie (1977), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1989), Nagrodą Miasta Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki za całokształt osiągnięć teatralnych i filmowych (1990), nagrodą Sekcji Krytyków Polskiego Ośrodka ITI za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą (2000), Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006), Nagrodą Specjalną miesięcznika „Teatr” za „nadzwyczajną twórczą wszechstronność zarówno w działalności aktorskiej, jak i translatorskiej” (2009), Nagrodą Literacką ZAiKS dla tłumaczy w dziedzinie przekładu literatury obcej na język polski (2014) oraz Nagrodą Warszawskiej Premiery Literackiej za przekłady dramatów Molière’a – Tartuffe'a, Don Juana, Mizantropa (2015).

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1989), Orderem Sztuk Pięknych i Literatury przyznawanym przez Ministra Kultury Republiki Francuskiej (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005), Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis (2013), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2017).