Ian Bostridge - NOSPR

Kariera Iana Bostridge’a CBE ma wymiar prawdziwie międzynarodowy – artysta występował na najważniejszych estradach, z czołowymi orkiestrami i w renomowanych teatrach operowych świata. Jego recitale, kojarzone z twórczością Schuberta i Brittena, można było usłyszeć m.in. na festiwalach w Salzburgu, Edynburgu, Monachium, Wiedniu, Aldeburgu oraz w Schwarzenbergu (Schubertiada), a także na głównych scenach Carnegie Hall, Bayerische Staatsoper, La Monnaie i Teatro alla Scala. Na scenie operowej zyskał szczególne uznanie jako Aschenbach w Death in Venice [Śmierć w Wenecji] w Deutsche Oper oraz jako Peter Quint w The Turn of the Screw [Dokręcaniu śruby lub W kleszczach lęku] w Teatro alla Scala. Jego nagrania zdobyły wszystkie najważniejsze międzynarodowe nagrody fonograficzne i były piętnastokrotnie nominowane do nagrody Grammy.

Ian Bostridge był artystą rezydentem m.in. w Vienna Konzerthaus, Schwarzenberg Schubertiade, Barbican Centre, Luxembourg Philharmonie, Wigmore Hall oraz Hamburg Laeiszhalle. Uczestniczył również w cyklu Carte Blanche Thomasa Quasthoffa w Concertgebouw Amsterdam oraz w serii Perspectives [Perspektywy] w Carnegie Hall. Był także pierwszym artystą rezydentem w Seoul Philharmonic Orchestra. Występował z takimi orkiestrami jak Berliner Philharmoniker, Wiener Philharmoniker, Chicago Symphony Orchestra, Boston Symphony Orchestra, London Symphony Orchestra, BBC Symphony Orchestra, New York Philharmonic, Los Angeles Philharmonic, Rotterdam Philharmonisch Orkest, Accademia di Santa Cecilia i Royal Concertgebouw Orchestra i współpracował z dyrygentami tej miary co Sir Simon Rattle, Sir Colin Davis, Sir Andrew Davis, Seiji Ozawa, Sir Antonio Pappano, Riccardo Muti, Mstisław Rostropowicz, Daniel Barenboim, Daniel Harding i Donald Runnicles.

Najważniejsze wydarzenia sezonu 2024/2025 to powrót do Concertgebouw, trasa koncertowa po Chinach z dyrygentem Danielem Hardingiem, recitale z Piotrem Anderszewskim w Paryżu i Krakowie oraz trasa koncertowa po Stanach Zjednoczonych z Juliusem Drake’em, obejmująca 92nd Street Y, Bourgie Hall w Montrealu i Shriver Hall w Baltimore. W tym sezonie Ian będzie również kontynuował współpracę artystyczną z reżyserką Deborah Warner przy inscenizacjach Winterreise [Podróży zimowej] w Ustinov Studio przy Theatre Royal Bath. W programie sezonu znajdą się również ulubione dzieła koncertowe artysty, w tym Matthäuspassion [Pasja według św. Mateusza] Bacha oraz War Requiem [Requiem wojenne] Brittena — wykonywane na wielu scenach w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Wśród ostatnich najważniejszych projektów w karierze Iana Bostridge’a znajdziemy Winterreise Zendera w La Monnaie pod batutą Sir Antonio Pappano, War Requiem Brittena z London Philharmonic Orchestra (dyr. Vladimir Jurowski), Boston Symphony Orchestra (dyr. Sir Antonio Pappano), Tonhalle-Orchester Zürich (dyr. Kent Nagano) oraz San Francisco Symphony (dyr. Philippe Jordan). Wystąpił także w tournée z Matthäuspassion Bacha z zespołem Les Talens Lyriques pod batutą Christophe’a Rousseta, w inscenizowanych wykonaniach Das Paradies und das Peri [Raj i Peri] Schumanna z Capella Cracoviensis, a także w Les Illuminations [Iluminacjach] Brittena z Royal Concertgebouw Orchestra (dyr. Andris Nelsons), Barcelona Symphony Orchestra, Orchestra della Toscana i na MITO Festival. W jego repertuarze znalazły się także Les nuits d’été [Letnie noce] Berlioza z Seattle Symphony (dyr. Ludovic Morlot) i Stuttgarter Kammerorchester (dyr. Thomas Zehetmair) oraz Des Knaben Wunderhorn [Cudowny róg chłopca] z Orchestre de Chambre de Paris (dyr. Lars Vogt), Barcelona Symphony (dyr. Marta Gardolińska) i Sinfonica di Milano (dyr. Daniele Gatti). W Wigmore Hall nagrał na żywo główne cykle pieśni Schuberta wspólnie z pianistami Larsem Vogtem i Thomasem Adèsem. Inne niedawne występy to m.in. Winterreise z Sir Antonio Pappano w Bayerische Staatsoper, Elbphilharmonie i Pierre Boulez Saal w Berlinie oraz z Thomasem Adèsem w Auditori de Barcelona, The Folly of Desire [Szaleństwo pragnienia] z Bradem Mehldau w Wiener Konzerthaus, występy na festiwalach MITO, Verbier i Bozar, koreańskie tournée recitalowe Winterreise z Juliusem Drake’em oraz europejskie tournée koncertowe z Orchestra of the Age of Enlightenment.

W dorobku operowym Iana Bostridge’a znajdują się takie role jak m.in. Aschenbach w Death in Venice w Deutsche Oper, Peter Quint w The Turn of the Screw w Teatro alla Scala, tytułowy bohater w Jeptha Händla w Opéra National de Paris, Renaud w Armide [Armidzie] w Opéra Comique, Neron w L’Incoronazione di Poppea [Koronacji Poppei], Tom Rakewell w The Rake’s Progress [Żywocie rozpustnika] oraz w chórze męskim w The Rape of Lucretia [Gwałcie na Lukrecji] w Bayerische Staatsoper. Śpiewał także jako Don Ottavio w Don Giovannim w Wiener Staatsoper, Tamino w Die Zauberflöte [Czarodziejskim flecie], Aschenbach w Death in Venice i Jupiter w Semele w English National Opera. W Royal Opera House wcielił się w role Petera Quinta wThe Turn of the Screw, Don Ottavia w Don Giovannim i Calibana w The Tempest [Burzy]. Wystąpił również jako Lysander w A Midsummer Night’s Dream [Śnie nocy letniej] w Opera Australia i na Edinburgh Festival oraz jako Szalona w Curlew River [Rzece czajek lub Kulikowej rzece] w inscenizacji Netii Jones, pokazanej także w Nowym Jorku i na zachodnim wybrzeżu USA.

Ian Bostridge jest niezwykle aktywnym artystą fonograficznym. Jego nagranie Winterreise Schuberta z Thomasem Adèsem dla Pentatone zdobyło tytuł Vocal Recording of the Year 2020 [Nagranie roku 2020 w kategorii śpiewu] w ramach International Classical Music Awards. Inne nagrania obejmują m.in. Die schöne Müllerin Schuberta z Grahamem Johnsonem (Gramophone Award 1996), Toma Rakewella w The Rake’s Progress z Sir Johnem Eliotem Gardinerem (Grammy Award 1999) oraz Belmonta w Die Entführung aus dem Serail [Uprowadzenie z seraju] z Williamem Christie. W ramach ekskluzywnego kontraktu z Warner Classics nagrał m.in. pieśni Schuberta i Schumanna (Gramophone Award 1998), The English Songbook [Śpiewnik angielski] i pieśni Henze’go z Juliusem Drake’em, Our Hunting Fathers [Łowcy. Nasi ojcowie] Brittena z Danielem Hardingiem, Idomeneo Mozarta z Sir Charlesem Mackerrasem, The Diary of One who Disappeared [Dziennik tego, który zniknął] Janáčka z Thomasem Adèsem, pieśni Schuberta z Leifem Ove Andsnesem, Mitsuko Uchidą i Sir Antonio Pappano, utwory Noëla Cowarda z Jeffreyem Tate’em, cykle orkiestrowe Brittena z Berliner Philharmoniker pod batutą Sir Simona Rattle’a, utwory Wolfa z Pappano, kantaty Bacha z Fabio Biondim, arie Händla z Harrym Bicketem, kantyki Brittena oraz opery The Turn of the Screw (Gramophone Award 2003) i Billy Budd (Grammy Award 2010), The Tempest Adèsa (Gramophone Award 2010) i Orfeo [Orfeusza] Monteverdiego. Do nowszych nagrań należą Respighi Songs [Pieśni Respighiego] i Die schöne Müllerin z Saskią Giorgini (Pentatone), Tormento d’Amore [Udręka miłości], Shakespeare Songs [Pieśni Szekspira] (Grammy Award 2017) i Requiem: The Pity of War [Requiem: Litość wojny] z Pappano (Warner Classics) oraz Les nuits d’été [Letnie noce] Berlioza, Shéhérazade [Szecherezada] Ravela i Le Livre de Baudelaire [Księga Baudelaire’a] Debussy’ego w aranżacji Johna Adamsa z Ludovikiem Morlotem i Seattle Symphony Orchestra. W sezonie 2022/2023 ukazały się dwa jego najnowsze albumy (Pentatone): The Folly of Desire z Bradem Mehldau i Schwanengesang [Łabędzi śpiew] z Larsem Vogtem.

Książka Iana Bostridge’a Schubert’s Winter Journey: Anatomy of an Obsession [Zimowa podróż Schuberta: Anatomia obsesji], nagrodzona The Pol Roger Duff Cooper Prize (2016), została wydana przez Faber and Faber w Wielkiej Brytanii i przez Knopf w USA (2014). W sezonie 2020/2021 artysta prowadził cykl wykładów na University of Chicago i objął stanowisko profesora wizytującego w Hochschule für Musik und Theater w Monachium. Najnowsza książka Bostridge’a, Song and Self [w wolnym tłum. Pieśń i jaźń], ukazała się nakładem Faber and Faber w 2023 roku.

Ian miał stanowisko naukowe i wykładał historię w Corpus Christi College w Oksfordzie (1992-1995), a w 2001 roku został wybrany honorowym członkiem tej uczelni. W 2003 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa w dziedzinie muzyki od Uniwersytetu St Andrews, a w 2010 roku został honorowym członkiem katedry w St John’s College w Oksfordzie. W 2004 roku przyznano mu tytuł Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE) w ramach odznaczeń przyznawanych z okazji Nowego Roku. W 2014 roku University of Oxford przyznał mu honorowy tytuł Humanitas Professor w dziedzinie muzyki klasycznej.