Dorota Szczepańska - NOSPR

Sopranistka specjalizująca się przede wszystkim w muzyce epoki baroku i klasycyzmu. Chętnie wykonuje muzykę kameralną, nie stroniąc również od improwizacji i jazzu. Studia wokalne ukończyła na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie i w Hochschule für Musik, Theater und Medien w Hanowerze w klasie Prof. Marka Rzepki.

Wykonała m.in. główną partię w Semele G.F. Händla pod batutą Howarda Armana oraz partię Marii w Łazarzu (Lazarus) F. Schuberta pod batutą Trevora Pinnocka podczas Potsdamer Winteroper. Wystąpiła na Baltic Sea Festival w Sztokholmie razem z Christiną Pluhar i zespołem L’Arpeggiata, śpiewając u boku Céline Sheen, Luciana Mancini, Vincenzo Capezzuto, Alessandro Giangrande and João Fernandes, jak i w Herrenhausen w Hannoverze u boku Rolando Villazón.

Ponadto w 2024 zadebiutowała z sukcesem w roli Cleopatry w dziele Juliusz Cezar (Giulio Cesare) Händla śpiewając m.in. razem z Yuryim Mynenko i Nicholasem Tamagna pod batutą Adama Banaszaka w Warszawskiej Operze Kameralnej, zyskując uznanie publiczności i krytyki. W tym samym roku zadebiutowała również w roli Dydony w dziele Dydona i Eneasz (Dido and Aeneas) Purcella pod batutą Dirka Vermeulen’a. W 2025 zadebiutowała w roli Ismene w wykonaniu koncertowym Mitrydates, król Pontu (Mitridate re di Ponto) Mozarta pod batutą Philippe Jarousskiego na festiwalu Opera Rara oraz w tytułowej roli w Griseldzie A. Scarlattiego u boku Soni Prina i z orkiestrą Il Suonar Parlante pod dyrekcją Vittorio Ghielmi na festiwalu All'improvviso.

Wykonała także partię La Madre w oratorium San Giovanni Battista Stradellego u boku m.in. Topi Lehtipuu i Sylvii Frigato pod dyrekcją Andrea de Carlo i jego Ensemble Mare Nostrum w Teatro Carlo Felice w Genovie oraz na festiwalu w Ravennie. Wystąpiła także jako Galatea w Händlowskim dziele Acis and Galatea w Polskiej Operze Królewskiej pod dyrekcją Krzysztofa Garstki, jako Eurydyka w dziele Glucka Orfeusz i Eurydyka (Orfeo ed Euridice) pod dyrekcją Paula Esswooda oraz wykonała partię Orlanda w wersji koncertowej opery Argenore W. von Bayreuth pod batutą Antoniusa Adamske, a także m.in. partię sopranową w Requiem Mozarta pod dyrekcją Martyny Pastuszki razem z {oh!} Orkiestrą, Reginaldem Mobley'em i The Marian Consort w NOSPR.

Dokonała również nagrania Ave Maria Krzysztofa A. Janczaka razem z London Symphony Orchestra, muzyki do baletu Stín B. Martinů wraz z Ianem Hobsonem i Sinfonią Varsovią, jak i wielu innych nagrań płytowych m.in. dla wytwórni NAXOS, DUX i ARCANA. Zaśpiewała także na wielu ścieżkach dźwiękowych m.in. do serialu Zasada przyjemności M. Lorenca oraz Nawet myszy idą do nieba (oryg. Myši patří do nebe; ang. Even Mice Belong in Heaven) i Czarna Owca K. A. Janczaka. Razem z Alonem Sarielem oraz Peterem Schwebsem stworzyła Lamento Project, w którym barok przeplata się z muzyką popularną.